Totaal aantal pageviews

maandag 15 mei 2017

Slakkensla, superspinazie en peuterpeultjes

Het is echt bizar,  ik begon dit jaar veel later aan de moestuin vanwege de lang bevroren grond en nu, op dezelfde dag dat ik vorig jaar ook een blog schreef en foto's maakte is alles veel groter en veel verder dan vorig jaar. Aan het mooie weer kan het niet gelegen hebben want op wat mooie dagen in maart na is het niet zo geweldig geweest hier. Veel natte en ook koude dagen en een vrij laat voorjaar.  Toch staat de tuin al vol oogstbare kroppen sla, zijn er al enkele kilo's spinazie geoogst en verwerkt voor de winter en laten de eerste peultjes zich al aan de struikjes zien, geweldig!   Helaas groeit het onkruid minstends net zo hard en is het dagelijks vele uren emmers vol uit de tuin trekken en steken. De varkentjes zijn er gelukkig blij mee! En de kippen ook.
Door de lange vorstperiode in de winter zijn er nauwelijks slakken te vinden, ook zullen de eendjes goed meegeholpen hebben door alle eitjes op te eten.  Alleen in de sla zitten er een paar,  elk kropje is geperforeerd maar dat mag de pret niet drukken, elke dag een heerlijke salade op het bord met frisse radijsjes en rucola! Geweldig!

Mevrouw eend heeft 7 eendjes uitgebroed, ze zitten voor hun eigen veiligheid in een apart rennetje totdat ze wat gegroeid zijn en geen prooi meer zullen zijn voor kraai en kat. Ze doen het fantastisch!  Ook in de broedmachine liggen 19 bevruchte eitjes van de kippen, deze komen over een dag of 8 uit en sinds gister is er een hen broeds,  het wordt een drukke boel hier!  

De aardbeien laten nog even op zich wachten, ze staan volop in bloei en hier en daar is een trosje groene vruchten te zien. Ik ben wat ongeduldig want ik weet zeker dat er vele kilo's zullen komen en dat de meesten daarvan dit jaar eens niet in de mondjes van de slakken zullen komen maar in heerlijke limonades, ijs, en likeur.  Het is wel saai zonder slakken hoor, ik mis ze bijna haha, in eerdere jaren ving ik er duizenden na een regenbui en dit jaar heb ik er slechts 6 gezien. Gelukkig heb ik een ander beestje om op te jagen, ja het jagersinstinct blijft,  de aspergekever!  Dit kleine rottige rode kevertje vreet alle aspergeplanten kaal, dit jaar heb ik nauwelijks wat kunnen oogsten.  Dagelijks pluk ik er tientallen af die ik meteen vermorzel, ik hoop het zo onder controle te krijgen en volgend jaar een betere oogst te hebben.   De eerste coloradokever is ook al gespot, op een tomatenplantje, maar vreemd genoeg is het bij die ene gebleven, het aardappelveldje is nog kevervrij. Ik hoopte dat ook dit beestje door de lange winter niet massaal zou terugkeren dit jaar maar ik hoorde al van meerdere mensen in Hongarije dat hij al volop aanwezig is.  Goed in de gaten houden dus!  

De pompoenen, augurken, komkommers en courgettes willen niet, ik heb ze dit jaar al 3x gezaaid en ze weigeren op te komen.  Een gedeelte is verrot in het potje door de vele regen en een ander gedeelte is door de katjes uitgegraven en ondergepist in de platte bak,  de kittens denken dat dat een enorme kattenbak is en daar zijn de planten wat minder blij mee. Vandaag ga ik alles vol goede moed voor de 4e keer zaaien, het is gelukkig nog niet te laat.


De 7 kleine eendjes
Achter de kont van mama Muskuseend
De kippen leggen weer, alleen maathouden.....
Frambozenstekken en bessenstekken.
In de tuin gevonden tomatenplantjes, stokje erbij, even wachten tot ze groot genoeg zijn en dan gaan ze naar een vaste plek.
Bossen spinazie
 Bloeiende peultjes
Zaaibed van de bloemkool, rode kool en witte kool. 
Klein foutje:  Per ongeluk voederbietenzaad gekocht i.p.v. rode bietjes, ik heb ze uitgedund en laat ze groeien, ik ben benieuwd of de varkens er blij mee zijn aan het einde van het seizoen, ik heb een flinke zak zaad dus als het een succes is zaai ik volgend jaar een heel veldje voor ze.

zaterdag 1 april 2017

Lente! En hoe.

 Ik schreef geen blogje in maart maar de foto's zijn wel van maart :-)

Na een langdurige winter hebben we hier nu een geweldig voorjaar, de temperaturen liggen veel hoger dan normaal in maart en het duurde niet zo lang meer voor de grond in de moestuin eindelijk ontdooid was en ik dus aan het werk kon.   Ik loop wel vreselijk achter maar langzaam en gestaag begint het weer een beetje op een moestuin te lijken.

Allereerst moesten de uitjes de grond in, die staan er inmiddels al weer even en na mijn 2 weken lange strijd met de vogels die ze er elke ochtend weer stiekem uittrokken en dan 10 cm verderop weer neerlegden, zijn ze nu gesetteld/geworteld en hebben de vogels hun plagerijtjes gestaakt.  De vogels blijven denken dat het puntje boven de aarde een smakelijke worm is en kijken dan flink op hun snavel als het een uitje blijkt te zijn.  Waarom ze er meteen een stuk of 20 uit trekken begrijp ik niet zo,  blijkbaar zijn ze niet al te snugger die beestjes.  Affijn, de uitjes, rood en geel staan er in!

Het volgende wat snel moest gebeuren was het peulenrek verplaatsen en een stuk grond onkruidvrij maken om de plantjes in te zetten. Ze stonden al erg op elkaar gepropt op de tuintafel in bakken en moesten dringend de grond in, ook dat is gelukt.  Het was heel handig:  toen ik de rechterkant van het rek van plantjes voorzag kwam de wind van rechts en blies ze met tentakeltjes en al zo tegen het rek aan, de volgende dag zaten ze allemaal al vastgeklampt aan het klimrek,  dat ga ik onthouden voor volgend jaar. Met de linkerkant heb ik uiteraard gewacht tot de wind van links kwam :-)  Naast de peulen en kapucijners staat een flinke rij met sla, ik heb maar grondig uitgepakt dit jaar, bindsla, meisla en australische botersla.  De bindsla stond hier vorig jaar ook en bleek ontzettend lekker en knapperig.  Alles wat over is kan naar de kippen of de eenden, die smullen er van.

Het regent al weken niet helaas,  dus de morieljes in het bos waar ik op gehoopt had, vrees ik dit jaar te kunnen vergeten, of er moet nog een flinke plens gaan vallen voordat het echt heel heet gaat worden, bij hitte verdwijnen de morieljes weer namelijk. Ook in de moestuin werken is niet handig na wekenlange droogte, spitten is bijna niet te doen, graspollen uittrekken lukt niet,  de pol wordt gekortwiekt en de wortels blijven staan. Nu sproei ik telkens de tuin voor ik er in ga werken om het onkruid makkelijker te verwijderen maar dat heeft tot gevolg dat de modderkoek onder mijn sandalen steeds groter wordt en de smurrie op een gegeven moment tussen mijn tenen omhoog komt.  Ook met je vingers in natte klei een zaailing zetten is lastig, de zaailing plakt nadat het in het plantgat gestoken is weer aan je vingers en dan floep!  trek je hem er weer uit..  Het is wat aanmodderen  dus.

De dieren gaan goed, de drie kittens zijn deze week voor het eerst naar buiten geweest na een paar keer eventjes wennen.  Inmiddels hebben ze de hele tuin ontdekt en de tuin van de buren en de hoge boom van de buren en het dak van de buren en ook mijn eigen zolder, die laatste niet via de trap, nee, via het dak van de waterput natuurlijk!   Angstaanjagende capriolen maken die beesten, maar het gaat ze redelijk af, al was de boom van de buren wel een hele lastige voor de dame in kwestie, het duurde eindeloos voor ze wist hoe ze daar weer uit moest komen.
Verder zijn er drie nieuwe aanwinsten, Betsy, Betsy en Betsy, deze keer een leuk klein mollig ras/kruising. Voorlopig zitten ze nog even in de stal, die best groot lijkt ten opzichte van de kleine biggen, later mogen ze weer in een weitje in de tuin. 
Ook zijn er nieuwe eendjes op komst, als alles goed gaat deze keer.  Een eend heeft zich onder de tuinkast genesteld en zit op minimaal tien eieren.  Rond 2 mei moeten die uitkomen en om te voorkomen dat de kraaien, de katten, de honden etc. de eendjes pakken gaat moeder na uitkomst met kleintjes een speciale ren in tot ze groot genoeg zijn om ook los de tuin in te gaan.


Al met al een goed maar heel erg druk begin van de lente!


De foto' s:


De prachtige bloesem van de mirabel geeft een echt lentegevoel en trekt enorm veel bijen.
De Nieuwe Betsy's
Ooit uit de natuur opgegraven wilde oregano/marjolein loopt prachtig uit, elke dag groeit hij een stuk meer, het is nu al een aardig tapijtje aan het worden.
Bieslook en al zijn zaailingen ook ruim boven de grond. Daar kunnen dit jaar heel wat lekkere room en kruidenkaasjes van gemaakt worden.
De vorig jaar op het achterland gevonden pioen komt ook al in de tuin boven de grond piepen.
Dit is een spannende!  Het is de vorig jaar gezaaide Kaukasische klimspinazie. Een winterharde klimmende plant die elk jaar tot de grond afsterft en dan weer in het voorjaar opkomt.  Ik was erg benieuwd of hij dat ook echt ging doen na deze lange winter, ja dus!
Maarts viooltje, daar staat het schaduwrijkste stuk van de tuin vol mee.
Mevrouw eend op haar nest onder de kast.
De groene asperges hebben wat moeite om door de verdroogde aarde heen te komen, sommigen zijn heel dun, de meesten krom.  Ik ga toch maar even sproeien deze week.  Wel al heerlijk gegeten in een pasta met gorgonzola en oesterzwammen.
Het stukje moestuin dat klaar is,  bijna op een derde, op de voorgrond zie je hoe lekker het verwilderd was.  Dat stuk moet dus nog :-)
 Het peulenrek met de kapucijners, gele en groene peultjes.










zondag 19 februari 2017

Nieuw seizoen!

Nou, hier een berichtje zonder foto's want helaas is mijn laptop ontploft, geëxplodeerd, of wellicht wel geïmplodeerd, hoe dan ook, geen foto's. Ergens wachtte en hoopte ik nog op een wonder, een fijne nerd die dat ding nog wilde reanimeren, maar nee. De boel blijkt doorgebrand en ik heb het nakijken. Goed, dan zijn we dus enkele, zo niet vele, weken verder, en wordt het tijd een update te plaatsen over het wel en wee van Piroska. Het zit zo: Na de onfortuinlijke gekneusde rib in het najaar kon ik enkele weken niet veel in de moestuin uitrichten. Net toen het moment daar was en ik eindelijk mijn arm weer boven mijn hoofd kon optillen zonder pijn begon het te vriezen. Nu is dat meestal maar van korte en soms wel heftige duur hier, maar er kwam geen einde aan de vorst. Sterker nog, het is 10 weken blijven vriezen! Ik heb veel ( lees 10 ) winters meegemaakt hier maar nog nooit eerder 1 waarbij het 10 weken achter elkaar vroor. Nu wel dus! Het gevolg: ik heb 10 weken min of meer in huis gezeten waar ook niks gedaan kon worden, stuken, verven.. het kan allemaal niet bij vorst en joepie, de waterleiding bevroor ook nog drie maal. Al met al was het deze winter vooral uitzitten en dat heb ik dus letterlijk maar gedaan. Hoe dan ook, geen foto's. Ergens wachtte en hoopte ik nog op een wonder, een nerd die mijn laptop weer kon reanimeren, maar helaas, het mocht niet baten. Nu eindelijk, in februari, lopen de temperaturen een tikkie op en kan er weer wat werk verzet worden. De pepers en de paprika's zijn gezaaid en groeien lekker onder de lamp, ook de aubergines en de artisjok zitten in de couveuse, op hoop van zegen. Gister ben ik maar weer eens de tuin in gegaan om de moestuin winterklaar te maken, wat inmiddels meer een soort lenteklaar is geworden. Fanatiek met spade gewapend begin ik er aan, eerst het stukje waar de plantuien deze week moeten komen. Ik snapte er niks van, het meeste puin en de meeste stenen had ik vorig jaar toch al verwijderd? Mijn spa bleef telkens op een hard ding steken. Wat denkje? De grond is afgelopen maanden zover bevroren geraakt dat nu de dooi ingetreden is er slechts de bovenste 10 cm zacht is, alles daaronder is nog één klomp bevroren massa! Helaas dus, het moestuinseizoen moet nog even op zich laten wachten tot de bodem ontdooid is. Ik hoop ergens heel stiekem wel dat met die bevroren bodem ook meteen alle coloradokevers en slakkeneieren bevroren zijn, dan ben ik afgelopen maanden toch nog slapend "rijk" geworden. Volgende blog hoop ik weer op foto's., hoe dan ook, geen foto's deze keer. Ergens wachtte en hoopte ik nog op een wonder, maar helaas, we moeten het zonder doen.